Bye Bye Lao!

Hallo!!

Ik zit onderhand in Vietnam en haal Eva vanavond op van het vliegveld hier!! Hanoi is nog drukker en voller als Bangkok! Ik typ nu mijn verhaal in een internetcafe waar allemaal schreeuwende vietnamezen games spelen..Lastig om hier na te denken over wat ik zal schrijven!

Goed, na Vang Vieng (vorige blog) zijn Julia en ik naar Luang Prabang gegaan, een erg koloniale stad in vergelijking met de rest van Laos, dus we waren eerst wat teleurgesteld omdat we die kleine dorpjes enzo zo leuk vonden. Maar uiteindelijk zijn we er toch bijna een week gebleven. We hebben veel rondgelopen, Wats (tempels) bezocht, boottochten gemaakt, een grot bezocht etc.. In luang Prabang hadden we twee gezellige Nederlandse meiden ontmoet met wie we de hele week wat zijn opgetrokken.
Een van die meiden en ik zijn s' ochtends een keer erg vroeg opgestaan om de monnikken eten te geven. De monnikken gaan elke ochtend om 6.00 uur de straat op om hun eten voor de dag bij elkaar te bedelen. Dus wij hebben s'ochtends vroeg ergens sticky rice gekocht en zijn ook in de rij gaan zitten om eten uit te delen. Wel een bijzondere ervaring! De monnikken lopen in een lange rij door de stad, met een mand waarin je dan wat rijst oid kunt stoppen.

Na Luang Prabang zijn we naar Non Kiauw en mnon Ngoi gegaan. Dit was echt fantastisch. Van Mnon Kiauw hebben we de boot gepakt naar Mnon Ngoi. Mnon Ngoi is een klein dorpje aan het water, waar weinig electriciteit te vinden is. Geen douches (althans niet waar wij verbleven) maar weer de ijskoude wastobbes. In het dorpje vonden we een soort sauna waar je nadien een warme douche (lees ook wastobbe)kreeg, dus elke avond gingen we hierheen om te douchen.
Na een van deze avonden zijn Julia,ik en twee jongens die we ontmoet hadden uitgenodigt op een localfeestje. Het feestje was omdat een van de vrouwen uit het dorp haar dochter was verloren. Tien dagen na de sterfdag vieren ze feest. Ik vond het in het begin wat ongemakkelijk om deel uit te maken van zo'n feest. Maar voelde me ook wel vereerd dat we waren uitgenodigt. Oh..en ze dronken veel!! Lao Lao ging behoorlijk in de rondte, tja..en wij moesten wel meedrinken. Wat?! Ze goten het gewoon in je mond! Elke keer als we nee zeiden waren ze wat beledigt! S' avonds leerden we op de Laotiaanse manier te dansen.
Op den duur vroeg een van de Laotianen of hij me mocht kopen voor 6 dollar! Nu was ik natuurlijk beledigt en vertelde hem dat ik getrouwd was met Roberto (een van de jongens die ook was uitgenodigt), dus hij ging onderhandelen met Roberto! En ik maar denken dat het huwelijk in Laos zo belangrijk was. Maar goed aan het eind begreep hij dat ik niet te koop was! :-D Het feest was echt super, ik denk een van de leukste momenten van mijn reis zo ver.
De volgende ochtend herkende iedereen ons en werden we weer voor het eten etc.. uitgenodigt.
Oh ja, je kon hier ook leuke trekkingen doen (zonder gids)! Erg leuk, berg beklommen, gezwommen in een grot, dit was wel wat spannend. Iemand had ons wijsgemaakt dat de grot vol zat met krokodillen en slangen. En al wisten we dat dit ws niet zo was, bleef het wel in ons hoofd rond spoken!
Toen we dit plaatsje velieten waren we echt een beetje verdietig!

Hierna zijn we voor een dag terug gegaan naar Luang Prabang om onze volgende busticket te boeken.
Vanuit hier zijn we naar Phonsavan gegaan. In Phonsavan heb je de plain of Jars (is erg beroemd). Phonsavan is een plaats waar ze bommen gebruiken als decoratie, dus als vazen, bbq, tafels noem maar op. Ze maken er alles van. Tussen 1960 en 1970 hebben de Amerikanen ongelofelijk veel bommen gestrooid boven Laos en vooral dit plaatsje (of eigenlijk de hele provincie)is hard getroffen. De Mag is nog steeds bezig om de mijnen op te sporen. De mensen gebruiken de bommen (die onklaar gemaakt zijn natuurlijk) om geld mee te verdienen, ze verkopen de metalen aan Vietnamezen of maken er dus dingen van.
We moesten hier dingen ondernemen met een gids, hij kon ons vertellen waar we veilig konden lopen en hij heeft ons natuurlijk een hoop vertelt over de geschiedenis van Laos.
Hier zijn we maar een hele dag gebleven, wat ook wel voldoende was.
Toen weer terug gegaan naar Luang Prabang.. En hebben we onze laatste twee dagen samen gevierd!
Gisteren hebben we afscheid van elkaar genomen. Ik geloof dat ik gisteren de hele dag wat verdrietig geweest ben om weg te gaan uit Laos en ook om Julia niet meer te zien. Het reizen met Julia was echt super gezellig. We hebben veel gezien, gereisd tussen de locals ipv al die minibussen, veel lol gehad, erg leuke mensen ontmoet, etc..Na Maurice een perfect reismaatje!
Wat ik van Laos niet zal missen zijn de rochelende spugende mensen! Dat is echt heel vies, mensen spugen hier de hele dag, uit het raam, op straat, soms zelfs binnen. Iets waar ik echt niet aan kon wennen. En de vrouwen zijn nog erger als de mannen!

De vlucht van Luang Prabang naar Hanoi was maar 40 minuten! Was er in No time. Een guesthouse vinden was nog niet zo makkelijk. heb vannacht een kamer gedeeld met een duits en een engels meisje. Wacht nu op een nieuwe kamer voor Eef en mij!
Vandaag ga ik gebruiken om alles over Vietnam te lezen, moet Eva toch kunnen vertellen waar we allemaal heen kunnen gaan! Ik wilde me in Laos al in Vietnam verdiepen, maar geen tijd! Reizen is druk druk druk ;-) Elke dag weer bedenken wat je wilt eten, blijf je nog een dag, of je iets wilt ondernemen..;-)

Goed ik ga weer! Ik zal later vandaag proberen weer wat foto's op de site te krijgen.

Doeii

Liefs Ruth